ریاضی

 تبخیر و تعرق:

همانطوری که در مبحث قبل ذکر شد ، بخشی از نزولات جوی طی پدیده ی تبخیر و تعرق مجدداً به جو برمیگردد . از نظر هیدرولوژی به مجموعه پدیده هایی که باعث می شود تا آب صرفاً از راه یک فرآیند فیزیکی به بخار تبدیل شده و به هوا برگردد ، تبخیر گفته می شود . به طور کلی تبخیر عبارت است از تبدیل آب به بخار که از سطح آب اقیانوسها ، دریاها ، دریاچه ها و رودخانه ها یا محیطهای مرطوب انجام می گیرد . تعرق عبارت است از تبخیر از بدن جانداران ، سطح گیاهان که در حقیقت همان آب خارج شده از روزنه های زیر برگ درختان و گیاهان می باشد . به مجموعه دو فرایند مزبور که منجر به تبخیر از سطح آب ، خاک ، بدن جانداران و سطح گیاهان می شود ، تبخیر و تعرق می گویند . هرچه رطوبت نسبی جو به نقطه اشباع نزدیکتر باشد یا به عبارت دیگر ، هرچه میزان رطوبت نسبی اتمسفر بالا باشد ، میزان تبخیر و تعرق پایین است و برعکس هرچه میزان رطوبت جو پایین باشد میزان تبخیر و تعرق بالاست . جو با درجه حرارت بالا میزان رطوبت بیشتری را نسبت به اتمسفر با درجه حرارت پایین جذب می کند . طول مدت تابش نور خورشید و اینکه جسم و پدیده به طور مستقیم زیر تابش افتاب قرار گیرد در میزان تبخیر و تعرق تأثیر دارد . یعنی هرچه طول مدت تابش بیشتر باشد و خورشید به طور مستقیم بر جسم بتابد میزان تبخیر و تعرق بالاست . سرعت باد هر چقدر بیشتر باشد سبب جابه جایی بیشتر رطوبت به سایر نواحی می گردد و موجب تبخیر و تعرق بیشتری می شود و برعکس هرچه سرعت وزش باد کم باشد قدرت جابه جایی رطوبت تبخیر شده پایین می آید و باعث کندی تبخیر و تعرق می شود .